مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
ظاهراً زهرا به احمد، جان به جانان می‌رود پشت پرده باطناً قرآن به قـرآن می‌رود دخـتر خـیـرُ الـبـشـر اُمِّ اَبـیـهـا می‌شـود رحمت موصولۀ باران به باران می‌رود بین محرابش که مشغول عبادت می‌شود نور زهرایی او تا عرش رحمن می‌رود جود و ایثار و کرم یک گوشه از اوصاف اوست شرح این اوصاف تا آیات انسان می‌رود خادمان خـانه‌اش خـیل ملائک می‌شوند این کرامت‌ها مگر از یاد سلمان می‌رود؟! گرچه شأن فاطمه همواره معراج است و بس در کنار مـرتضی بالاتر از آن می‌رود حرف حیدر که وسط باشد هزینه می‌دهد با تمام هستی‌اش زهرا به میدان می‌رود ننگ بر دنیا و بر اهلش که ناموس خدا وقت گریه کردنش تا بیت الاحزان می‌رود نهی از منکر اگر که ترک شد در مردمی ذرّه ذرّه از دل آن مردم ایـمان می‌رود مردمی که رو به طاغوت زمانه می‌زنند عزّت این قوم همچون برکت از نان می‌رود آبرویش را وسط آورد زهـرا ای دریغ حرف حق اصلا مگر در گوش اینان می‌رود؟! دست در دست پسرهایش به سختی فاطمه بر مزار حمزه با چشمان گریان می‌رود بانویی که قـامـتـش مثـل رسول الله بود در میان چادرش حالا چه پنهان می‌رود از فضای خانه مـولا مشخـص می‌شود دارد عمر یاس حیدر رو به پایان می‌رود |